Międzynarodowa Komisja Oświetleniowa (CIE, Commission Internationale de l’Eclairage) wskazuje, że zastosowanie promieniowania UV-C może zmniejszyć zarówno kontaktowe jak i powietrzne rozprzestrzenianie się czynników zakaźnych, takich jak bakterie i wirusy. UV-C jest wykorzystywane z powodzeniem i bezpiecznie od ponad 70-ciu lat. Należy jednak przestrzegać zasad jego zastosowania.   

Promieniowanie UV-C może być stosowane tylko wtedy, jak wskazuje CIE, gdy wytwarzające je produkty dysponują odpowiednia konstrukcją, która spełnia przepisy bezpieczeństwa. W tym celu, np. każde urządzenie Sterylis wyposażone jest w tzw. pułapki świetlne, które zatrzymują całość promieniowania wewnątrz urządzenia.

CIE dodaje, że aby dokonać właściwej oceny UV-C i zarządzania ryzykiem niezbędne są odpowiednie pomiary promieniowania. Konstrukcja każdego urządzenie Sterylis została w związku z tym zbadana pod względem upływu promieniowania urządzaniem pomiarowym produkcji GL Optic. Sprzęt tej firmy zastosowano m.in. w znanym badaniu Boston University, które określiło dawkę promieniowania nadfioletowego wystarczającą do zniszczenia koronawirusa.

SARS-CoV-2 jest przenoszony kropelkowo, bezpośrednio z osoby na osobę lub pośrednio poprzez kontakt z zakażonymi powierzchniami (określanymi, jako nośniki zakażenia), a następnie dotykanie oczu, nosa lub twarzy. Istnieje też coraz więcej dowodów na przenoszenie wirusa w powietrzu, poprzez tzw. (tzw. aerozole), gdy duże krople oddechowe wysychają, tworzą jądra kropelek, które mogą pozostawać w powietrzu przez kilka godzin. Amerykańska CDC uznała w październiku 2020 r. ryzyko związane z aerozolami, ponieważ wg najnowszych badań mogą się one unosić w powietrzu nawet do 12 godzin.

Międzynarodowa Komisja Oświetleniowa twierdzi, że konieczne jest stosowanie UV-C oparte na wiedzy, ze zwróceniem uwagi na dawkę promieniowania i bezpieczeństwo zastosowania wykorzystujących je urządzeń czy produktów. Niewłaściwe zastosowanie UVC może stanowić zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa ludzi oraz powodować niewystarczającą dezaktywację czynników zakaźnych.

Promieniowanie nadfioletowe jest promieniowaniem optycznym charakteryzującym się wyższą energią (krótsze długości fal) od promieniowania widzialnego – światła. UV-C jest wykorzystywane od wielu lat w celach, np. bakteriobójczych.

W zależności od skutków biologicznych oddziaływania promieniowania nadfioletowego na materiały biologiczne, wyróżnia się jego trzy pasma. Zostały one zdefiniowane przez Międzynarodową Komisję Oświetleniową jako promieniowanie z zakresu (“nm” to nanometr):

1. a) UV-A od 315 nm do 400 nm
2. b) UV-B od 280 nm do 315 nm
3. c) i UV-C od 100 nm do 280 nm (stosowane w Sterylis 254 nm).

Promieniowanie UV-C charakteryzuje się najwyższą energią. Chociaż możliwe jest zniszczenie niektórych mikroorganizmów i wirusów za pomocą promieniowania z każdego pasma UV, to jednak promieniowanie UV-C jest najskuteczniejsze i najczęściej stosowane do tego celu.

Międzynarodowa Komisja Oświetleniowa (CIE, Commission Internationale de l’Eclairage) – prowadzi światową współpracę i wymianę informacji w różnorodnych zagadnieniach z zakresu światła i oświetlenia, barwy i widzenia, fotobiologii i technologii obrazu. Bazując na mocnych podstawach technicznych, naukowych i kulturowych, CIE jest niezależną organizacją, działającą non-profit, która służy krajom członkowskim na zasadzie dobrowolności. Od momentu powstania w 1913 r., CIE jest uznawana za reprezentującą najwyższy autorytet w zakresie swoich kompetencji i jest uznana przez ISO jako międzynarodowy organ normalizacyjny publikujący międzynarodowe normy dotyczące podstaw światła i oświetlenia.